Een voorproefje

De oorsprong van PINSA ligt in het oude Rome, waar het werd beschouwd als een voorloper van de moderne pizza. Het woord “pinsa” komt van het Latijnse “pinsere,” wat “platdrukken” betekent. Dit verwijst naar de traditionele methode van het platmaken van het deeg. Pinsa werd oorspronkelijk bereid met een mix van granen zoals tarwe, gerst en spelt, en werd vaak gebruikt als basis om verschillende ingrediënten op te serveren.

PIZZA, zoals we die vandaag kennen, heeft zijn oorsprong in Napels, Italië, en werd populair in de 18e en 19e eeuw. Het klassieke pizzadeeg is meestal gemaakt van tarwemeel, water, zout en gist, en heeft een eenvoudige en snelle bereiding. De traditionele Napolitaanse pizza is vaak dun en krokant met een zachte, luchtige rand.

Qua voedingswaarde verschillen pizza en pinsa aanzienlijk door de samenstelling van het deeg. Pinsa wordt gemaakt van een mix van verschillende soorten meel, zoals rijstmeel, tarwemeel en sojameel, en bevat minder gluten. Het deeg fermenteert langer (tot wel 72 uur), wat het lichter en beter verteerbaar maakt. Daarnaast bevat pinsa minder calorieën en vet in vergelijking met traditionele pizza, waardoor het een gezondere optie kan zijn.

Pizza, daarentegen, heeft meestal een kortere rijstijd en bevat meer gluten door het gebruik van puur tarwemeel. Dit maakt het deeg zwaarder en minder luchtig. De toppings van pizza kunnen ook invloed hebben op de voedingswaarde; een traditionele Margherita is bijvoorbeeld lichter dan een pizza met veel kaas en vlees.

Kortom, pinsa is vaak een lichtere en beter verteerbare keuze, terwijl pizza een rijkere en zwaardere smaakervaring biedt, afhankelijk van de bereiding en ingrediënten.